فرزند پروری در دوران کرونا : نکاتی برای خانواده­ هایی که فرزند دارند.

استرس ­های بی­ نظیری که والدین در زمان کرونا با آن مواجه هستند.

با تعطیلی مدارس و اکثر محل­ های کاری به دلیل COVID-19، اکثر افراد، خودشان را در یک شرایط خانوادگی جدید و خیلی استرس ­آور می­ بینند. علاوه بر این که مجبور هستید از خانه کار کنید و خانواده را اداره کنید، به احتمال زیاد شما نیز سعی می­کنید کار های مدرسه فرزندانتان را که به صورن مجازی انجام می­شود، پیگیری کنید؛ اگر شما یا همسرتان منبع درآمد خود را از دست داده باشید، فشار های مالی می­تواند استرس بیشتری ایجاد کند؛ و این استرس­ های کنترل نشده باقی مانده، که در نهایت می­تواند منجر به فرسودگی شود.

در زمان کرونا، شما به عنوان پدر و مادر در خانواده احساس می­کنید که نقش ­های زیادی را برای انجام دادن دارید که نمی­توانید هیچ یک از آنها را به خوبی انجام دهید. اما نکته مهم این است که به خودتان یادآوری کنید که این زمان، یک وضعیت منحصر به فرد است، یا یک وضعیت اورژانسی بهداشت جهانی است که قبلاً هیچ یک از ما با آن رو برو نشده ­ایم. بنابراین اگر عملکرد شما مثل روال قبل و در حد نرمال نیست، خودتان را مورد سرزنش قرار ندهید؛ زیرا سرزنش کردن می­تواند به کیفیت کارتان، نگهداری از خانه یا پیگیری کار های مدرسه بچه­ ها، تاثیرات منفی زیادی داشته باشد.

به فرزندان خود در کار های مدرسه کمک کنید

بیماری همه گیر کرونا، بسیاری از ما را به نقش معلم در خانه سوق داده است. علاوه بر سایر مسئولیت­ های شما، ممکن است در نگه داشتن فرزندانتان یا کمک به آنها در انجام تکالیف مدرسه ­شان، مشکلات زیادی داشته باشید. به خاطر داشته باشید که این، یک زمان استرس ­زا برای بچه ها نیز هست، و این طبیعی است که آنها عقب نشینی کرده و رفتار هایی را انجام دهند که در زمان عادی انجام نمی ­دادند. تا حدودی تسهیل کردن شرایط برای بچه­ ها می­تواند به کاهش استرس آنها و همچنین خود شما کمک کند.

با والدین دوستان فرزندان خود در ارتباط باشید : از طریق تلفن، ایمیل یا رسانه­ های اجتماعی با همدیگر در ارتباط باشید و در مورد تمرکز و مشغولیت ­های ذهنی و تکالیف مدرسه تبادل نظر کنید. هم­چنین می­توانید یک فعالیت مجازی یا یک گروه مطالعاتی را ترتیب دهید، که مزیت­ های زیادی در جهت تعاملات اجتماعی فرزندتان دارد. همکاری با والدین دیگر، ممکن است به خود شما کمک کند احساس انزوای کمتری داشته باشید.

با معلم فرزندتان در ارتباط باشید : به یاد داشته باشید، آنها همچنین این کار را با آزمایش و خطا انجام می دهند. در مورد آنچه کار می کند صادقانه عمل کنید. معلم فرزند شما درک خوبی از نقاط قوت و ضعف آکادمیک خود دارد، بنابراین ممکن است بتواند به شما در تهیه برنامه یادگیری فردی تر کمک کند.

برنامه روتین و منظم ایجاد کنید : برنامه روتین و منظم به بچه­ ها در شرایط غیر قابل پیش­بینی، احساس عادی بودن  می­دهد. اما اگر برنامه روتین سبک شما نباشد، با برنامه­ های پرنوسان و موقتی آشفته می ­شوید. برای ایجاد برنامه روتین، فقط یک طرح کلی ایجاد کنید که فکر می­کنید در بیشتر روزها می­ توانید آن را حفظ کنید تا هنوز جایی برای انعطاف ­پذیری باقی بماند. در صورت امکان سعی کنید برای هر یک از اعضای خانواده یک فضای کاری تعیین کنید.

اهداف را تعیین کنید و رسیدن به آن ها را جشن بگیرید : از آنجا که خیلی از محرک­ ها و انگیزه ­ها در زندگی روزمره ما سلب شده است، داشتن چیزی که بتوانیم به دنبال آن باشیم، می­تواند به بچه­ ها کمک کند تا انگیزه خود را حفظ کنند. تنظیم پاداش­ های کوچک، مانند تماشای قسمتی از یک برنامه تلویزیونی مورد علاقه، می­تواند به آنها در سازگاری با تکالیف ناخوشایند ریاضی کمک کند.

از خودتان مراقبت کنید : احتمالاً احساس می­ کنید در حال حاضر به هر جهت ممکن کشیده شده ­اید، و به سختی می­توانید نیاز های اساسی خود برآورده کنید، چه رسد به اینکه خود را شاد و راضی نگه دارید. اما در مواقع استرس و بلا تکلیفی، خیلی مهم است که از خود غافل نشوید. به یاد داشته باشید، هرچه بهتر از نیازهای خود مراقبت کنید، از بچه­ های خود و سایر افراد خانواده خود نیز بهتر پشتیبانی خواهید کرد؛ در غیر این­صورت، نمی ­توانید از فرزند و اعضای خانواده حمایت کنید.

مدتی را به تنهایی سپری کنید : با وجود اینکه در این زمان، با خانواده ­تان در زیر یک سقف محدود شده­ اید، و احتمالاً روزنه­های قبلی برای ارتباط برقرار کردن از بین رفته ­اند. این نکته را به خاطر داشته باشید که بتوانید فضایی را برای خودتان اختصاص دهید، و این وقت برای خودتان را می­توانید با فعالیت ­هایی مثل انجام تمرین­ های ریلکسیشن، پیاده روی به صورت تنهایی سپری کنید.

بهزیستی خود را در اولویت قرار دهید : فقدان ساختار در حال حاضر می­تواند به راحتی در مکانیسم­ های مقابل ه­ای اختلال ایجاد کرده که می­تواند به عادت­ های بد مانند پرخوری، نوشیدن زیاد یا سوء استفاده از مواد مخدر تبدیل شود. استرس اضافی و عدم اطمینان نیز می­تواند خوابیدن در شب را دشوار کند. سعی کنید تا حد ممکن بهزیستی خود را در اولویت قرار دهید. این به معنای سالم خوردن، ورزش کردن و چسبیدن به برنامه منظم خواب است.

به علائق و احساسات قدیمی دوباره وصل شوید : به سرگرمی­ هایی که از آن لذت می ­برید فکر کنید؛ هرچند به ندرت برای آن وقت دارید. شاید یک مهارت وجود داشته باشد که دوست دارید آن را یاد بگیرید، مثل بافندگی یا ساخت جواهرات، اما هنوز موفق به یاد گرفتن آن­ها نشده ­اید. شرکت در فعالیت­ هایی که دوست دارید می­تواند به کاهش استرس و افزایش شادی به شما کمک کند.

زمانی را برای خندیدن و فعالیت­ های لذت بخش مهیا کنید : مطمئناً در حال حاضر در دنیا ترس و دلهره زیادی وجود دارد، اما هنوز هم شانس­ هایی برای به اشتراک گذاشتن یک خنده و لذت بردن از آرامش وجود دارد. سعی کنید با خانواده خود فرصتی برای تفریح ​​ایجاد کنید. با بالش ­ها در اتاق نشیمن یک دژی بسازید و داستان های طنز را بگویید یا در کنار هم آلبوم­ های قدیمی را مرور کنید.

اضطراب فرزندتان را تسکین دهید

در حالی که برخی از کودکان به جای تمرکز روی اوضاع در جهان، به خواندن یا بازی های ویدیویی مبادرت ورزند، ممکن است برخی دیگر سؤال داشته باشند. بچه­ های شما ممکن است از بیماری همه­ گیر  کرونا ترس و واهمه داشته باشند یا تغییر رفتار را نشان دهند، مانند عدم توانایی خوابیدن در شب. هر چند که بیماری همه گیر کرونا سنین پایین را کمتر مبتلا می­ سازد؛ با این وجود هنوز باید اطمینان حاصل کنید که آنها اهمیت احتیاط ­های ایمنی مانند دوری اجتماعی و شستن دست­هایشان را درک می­کنند. با آرامش خود و مدیریت و ارائه اطلاعات کاملا دقیق و درست به كودكان خردسال، می توانید كودكان خود را در مورد COVID-19 آگاه سازید، بدون آنكه آنها را تحت الشعاع قرار دهید.

برخورد با نوجوانان و کودکان بزرگتر

در حالی که کودکان خردسال ممکن است از بیماری همه­ گیر ترسیده باشند، بچه­ های بزرگتر و نوجوانان احتمالاً بیشتر به خاطر محدودیت­ هایی که گریبان­ گیر آن­ها شده، ناراحت و عصبی بشوند. گذراندن وقت با همسالان برای نوجوانان بسیار مهم است، بنابراین ممکن است در برابر دستورالعمل ­های دوری اجتماعی مقاومت نشان داده و قبول نکنند. اگر اجرای قوانین را دشوار می­دانید، نا امید نشوید. روش هایی وجود دارد که می­توانید در این زمان بدون اینکه یک گروهبان نظامی شوید یا خانه خود را به منطقه جنگی تبدیل کنید، عمل کنید.

توضیح دهید که چرا فاصله­ گذاری اجتماعی مهم است : نوجوانان همواره احساس شکست ­ناپذیری می­کنند. در طول این بیماری، آنها می­دانند که ویروس ممکن است به همان اندازه که برای افراد مسن خطرناک است، برای آن­ها خطرناک نباشد. اما این بدان معنا نیست که آنها نمی­توانند این بیماری را گسترش دهند و باعث رنج شدید دیگران شوند. توضیح دهید که حتی اگر آنها احساس خوبی دارند، آنها هنوز هم می­توانند ناقل علامت باشند و ویروس را به کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند، از جمله پدربزرگ و مادربزرگ خود یا سایر اعضای خانواده با شرایط بهداشتی منتقل کنند.

بگذارید آن­ ها برنامه خودشان را تعیین کنند : در حالی که هنوز احساس ساختار برای نوجوانان ضروری است، رفتار با آنها مانند یک بچه کوچک فقط باعث شورش خواهد شد. در هر زمان ممکن به آنها حق انتخاب دهید و بگویید که برای کمک کردن به آن­ها، در دسترس هستید. استقلال دادن به نوجوانان نیز به معنای مسئولیت­پذیر بودن آنها در کارهای خاص مانند کمک به آشپزی و تمیز کردن است.